Αννα Ποταμιάνου
Ο φιλόσοφος Παρµενίδης ο Ελεάτης στο έργο του «Περί φύσεως» έλεγε ότι πρέπει µε συνέπεια να αναλογιζόµαστε όχι µόνον όσα προσφέρονται στην µατιά µας, αλλά και όσα διαφεύγουν και παραλείπονται.
Ο τίτλος που δόθηκε σ’ αυτές τις συναντήσεις «Ψυχανάλυση και Ψυχοσωµατική» δηλώνει την πρόθεση να σκεφθούµε τις σχέσεις και τις διαφορές των δυο προσεγγίσεων. Όµως εγώ σας προτείνω να εστιάσωµε αρχικά την προσοχή σ’αυτό στο οποίο και οι δυο προσεγγίσεις παραπέµπουν: την ψυχοσωµατική ενότητα. Πεδίο της ψυχαναλύσεως είναι η ψυχική πραγµατικότης, ενώ η Ψυχοσωµατική αναφέρεται κυρίως στην σωµατική. Και οι δυο όµως παραπέµπουν σε πεδία λειτουργίας της ανθρώπινης ψυχοσωµατικής ενότητος, καθορίζοντας προσεγγίσεις και αποστάσεις µεταξύ των συντελεστών που την αποτελούν.
Η αναφορά σε µία ψυχοσωµατική οντότητα ευαίσθητη σε όσα την περιβάλλουν, η οποία παρέχει απαντήσεις σε όσα την αγγίζουν, δεν απαλείφει τις διαφορές µεταξύ των στοιχείων που την συνθέτουν. Tα βιώµατα κάθε ατόµου κινητοποιούν διαδικασίες ψυχικές και σωµατικές, αλλά όσα συµβαίνουν στα δυο πεδία δεν ταυτίζονται ούτε ως προς την µορφή, ούτε ως προς τις εκδηλώσεις. Επίσης τα περάσµατα από το ένα πεδίο στο άλλο, κάθε άλλο παρά οµοιόµορφα αποτελέσµατα παρέχουν.