Συζήτηση της ομιλίας του Ι. Κλεώπα.
Με το κείµενό του ο κ. Κλεώπας ανοίγει ερωτήµατα που βρίσκονται στην καρδιά της ψυχοσωµατικής σκέψης, καθώς στην δική µου κατανόηση, τα µνηµονικά εντυπώµατα στο σώµα και οι εγγραφές της µνήµης συνιστούν οδούς, περάσµατα µεταξύ της ψυχικής και της σωµατικής τάξης.
«Χωρίς σώµα, ούτε µνήµη» µας λέει. Άξονας της προβληµατικής του η µεταξύ τους σχέση, ως «σχέση διαλόγου, κατοπτρική, µεταβατική, αµοιβαίων παραµορφώσεων, έως αρνητικού, του ενός αντί ή ίσως προς όφελος του άλλου». Υπόθεσή του, ότι η µνήµη έχει σώµα. Κάπως όπως ένα κρασί έχει σώµα, µας λέει. Για κείνον που το γεύεται.
Η ταλάντωση της σκέψης του κ. Κλεώπα µεταξύ της επανατοποθέτησης της µνήµης στο ευρύτερό της πλαίσιο και του πόλου της ψυχαναλυτικής θεωρίας και κλινικής, του επιτρέπει να πάρει την αναγκαία για την αναλυτική σκέψη απόσταση.