Κείμενα συζήτησης της ομιλίας του Φώτη Μπόμπου
Όταν πρωτοάκουσα την παρουσίαση του κου Μπόµπου στο περσινό συµπόσιο η αίσθηση που µου δηµιούργησε ήταν ενός πολύ πυκνού κειµένου που πράγµατι αφορούσε µία «προσωπικότητα σε Αρχιπέλαγος» όπως εύστοχα σηµειώνει ο ίδιος. Σε αυτό το βαθµό και ίσως σε σχέση µε τη δική µου φαντασίωση και προσδοκία που έχτιζε αποδιοργανωτικές ασθένειες ως αντικείµενο παρουσίασης, καταστάσεις οξείες που διαγιγνώσκονται κατά τη διάρκεια µιας ανάλυσης – ένιωσα ότι ο εν λόγω ασθενής του κου Μπόµπου παλινδροµούσε µεν σωµατικά, δοµικά όµως παρέπεµπε σε µία ενεστώσα νεύρωση. Μία ενεστώσα νεύρωση που πιθανώς ενυπάρχει στον πυρήνα όλων µας – υπό τραυµατικές συνθήκες εκλύεται, εν δυνάµει παράγοντας µια σωµατοποίηση.