Κείμενα Συμποσίων

  • Σχολιασμός από την Μερόπη Μιχαλέλη

    Η κυρία Συντελή σας παρουσίασε τους βασικούς άξονες σκέψης και κλινικής κατανόησης του περιστατικού του G. Szwec. Οι σκέψεις που έκανα µε αφορµή αυτό το κείµενο και θα παραθέσω εδώ προς συζήτηση, αφορούν κυρίως στις εκδηλώσεις των αντι-µεταβιβαστικών κινήσεων του Αναλυτή, τόσο στην συγκεκριµένη περίπτωση, όσο και γενικότερα σε περιπτώσεις σωµατικών ασθενών µε χαµηλή ψυχικοποίηση,…

    Διαβάστε Περισσότερα

  • Σχολιασμός από την Κατερίνα Συντελή

    Η παρουσίαση του Szwec στο συµπόσιο ψυχοσωµατικής αφορά στην περίπτωση ενός ασθενή τον οποίο είχε σε ψυχοθεραπεία για ένα µικρό χρονικό διάστηµα. Ένα γεγονός που συνέβη στη ζωή του ασθενή λίγες εβδοµάδες µετά την έναρξη της θεραπείας , του προκάλεσε ξαφνικά ένα πλεόνασµα διέγερσης, µη επεξεργάσιµης ψυχικά και υπερχείλισε τις αµυντικές του δυνατότητες, σύµφωνα µε…

    Διαβάστε Περισσότερα

  • Σχολιασμός από την Χριστίνα Μηλιώνη

    Πριν ξεκινήσω την παρουσίασή µου, θα ήθελα να µοιραστώ µαζί σας την εσωτερική διαδροµή που διένυσε η συνάντησή µου µε το κείµενο των Marilia Aisenstein και Claude Smadja (2014). Ακούγοντας αρχικά τον τίτλο του Συµποσίου, «Εκδήλωση Σωµατικής Νόσου κατά την Ψυχαναλυτική Διαδικασία», η αρχική µου υπόθεση ήταν ότι θα µιλήσουµε για σφάλµατα και ανεπαρκείς χειρισµούς…

    Διαβάστε Περισσότερα

  • Σχολιασμός από την Μαρία Κισσανδράκη

    Η Μαργαρίτα, η κυρία που µετά από 6 χρόνια επιτυχούς ανάλυσης εµφανίζει καρκίνο του παγκρέατος και πεθαίνει, γίνεται ένα σχεδόν βουβό πρόσωπο της εργασίας των Aisenstein – Smadja αφού, ενώ ανοίγει εντυπωσιακά την αυλαία µε το δράµα της, στη συνέχεια χάνεται, ξεθωριάζει στη µνήµη του ακροατή ο οποίος συνεπαίρνεται από τις γοητευτικές ψυχικές κινήσεις της…

    Διαβάστε Περισσότερα

  • Ασθένεια κατά κρίσεις και ασθένεια στο πλαίσιο προϊούσας αποδιοργάνωσης

    H εμφάνιση µιας οργανικής νόσου στην διάρκεια µιας αναλυτικής διαδικασίας πιστοποιεί την ανατροπή µιας υφιστάμενης ψυχοσωµατικής ισορροπίας του υποκειµένου και µας καλεί να σκεφτούμε αυτό το συµβάν σε σχέση µε τις ενδοψυχικές και διυποκειµενικές σχέσεις ασθενούς και αναλυτή, πέραν της συµµετοχής άλλων εξωγενών παραγόντων. Στην ψυχοσωµατική παλινδρόµηση µε σωµατική καθήλωση, η διαδικασία σωµατοποίησης απολήγει σε…

    Διαβάστε Περισσότερα

  • Η εμφάνιση ασθένειας στην αρχή μίας ψυχοθεραπείας

    Πριν μερικά χρόνια το Γαλλικό Περιοδικό Ψυχοσωµατικής αφιέρωσε ένα τεύχος στο θέµα «εμφάνιση ασθένειας κατά τη διάρκεια η μετά το πέρας µιας ανάλυσης». Τα άρθρα αυτά δεν αφορούσαν σωµατοποιήσεις στην αρχή µιας θεραπείας, αλλά το τέλος της σχέσης µε τον αναλυτή, ενέπνευσε τους περισσότερους συγγραφείς του τεύχους αυτού. Εάν ένας ασθενής δεν έχει εγκαταστήσει ένα…

    Διαβάστε Περισσότερα

  • Ψυχικές ανακατατάξεις δια μέσου μίας σωματοποίησης

    Η εργασία της σωματοποίησης στηρίζεται στα κλινικά δεδομένα των αναλυτικών θεραπειών με σωματικούς ασθενείς. Υποθέτει ότι η σωματοποίηση εκπροσωπεί μια λύση σε ένα πρόβλημα που τίθεται στον ψυχισμό. Εξ αρχής πρέπει να θεωρήσουμε αυτήν την κατάσταση ως άτυπη και ετερογενή. Είναι άτυπη γιατί δε χρησιμοποιεί τη γλώσσα της ψυχοπαθολογίας, όπως οι λύσεις με τα συμπτώματα…

    Διαβάστε Περισσότερα

  • Πεπρωµένα και Σήµαντρα της Ενοχής

    Η αναφορά στην προβληµατική της ενοχής εµπεριέχει ένα αίτηµα που ξεπερνάει µονοσήµαντες προσεγγίσεις. Γιατί η έννοια της ενοχής διαποτίζει τους πολιτισµούς, τις θρησκείες, την ηθική, και απλώνεται πολύ πέρα από τις ατοµικές ιστορίες. Σ’ αυτή όμως την παρουσίαση ο χρόνος, αλλά και ο στόχος της δουλειάς µας, δεν επιτρέπει να επεκταθώ σε εγγραφές της ενοχής…

    Διαβάστε Περισσότερα

  • Ο Παρανοϊκός, ο Χρηστικός και η Σχέση

    Η σχέση αποτελεί ένα βασικό θέμα για τον παρανοϊκό καθώς και για τον χρηστικό ασθενή. Υπενθυμίζει ότι σύμφωνα με τον Marty η χρηστική σκέψη χαρακτηρίζεται από την έννοια και τη λειτουργία της αναδιπλασιαστικής προβολής. Το υποκείμενο ταυτίζει κάθε αντικείμενο ως δικό του αντίγραφο, πρότυπο. Στη βάση αυτής της μορφής σχέσης τοποθετεί την αρχή οικονομικής και…

    Διαβάστε Περισσότερα

  • Πένθος, Μελαγχολία και Σωματοποίηση

    Στο δοκίμιο του “Πένθος και Μελαγχολία” που συνέγραψε το 1915, ο Freud αφοσιώνεται σε μία συγκεκριμένη μελέτη μελαγχολίας και πένθους. Θεωρεί το συναίσθημα του πένθους ως το φυσιολογικό πρότυπο της μελαγχολίας. Εκκινώντας από αυτήν τη βάση, ο Freud θα αναλύσει, από τη μεταψυχολογική οπτική, την εργασία της μελαγχολίας και θα τη συγκρίνει με την εργασία…

    Διαβάστε Περισσότερα